Më 26 nëntor 2006, Nora Dalmasso u gjet e vdekur në shtëpinë e saj në Río Cuarto të Argjentinës. Trupi i saj u gjet në dhomën e gjumit të vajzës së saj, pa rroba dhe me rripin e rrobave të banjës të lidhur rreth qafës.
Nuk kishte asnjë shenjë hyrjeje me forcë; kushdo që e vrau duhet ta ketë njohur dhe ta ketë ditur se ajo ishte vetëm në shtëpi atë natë. Historia e vrasjes dhe hetimet e një prej ngjarjeve që ka mbajtur të mbërthyer vendin për më shumë se 2 dekada janë rikthyer në një dokumentar të Netflix të titulluar “Vdekjet e shumta të Nora Dalmasso”.
Shkaku i vdekjes u identifikua si asfiksi mekanike: 51-vjeçarja u mbyt pas marrëdhënieve seksuale të kryera me dëshirë. Në trupin e saj nuk u gjetën shenja dhune apo përpjekjesh për mbrojtje.
Vëmendja u përqendrua menjëherë te familja, edhe pse të gjithë kishin një alibi: burri, Marcelo Macarrón, ishte në Punta del Este në Uruguai, për një turne golfi. Djali, Facundo, 19 vjeç, ishte në Cordoba (një qytet argjentinas rreth dy orë larg me makinë nga Río Cuarto) ndërsa vajza Valentina, 16 vjeçe ishte në Shtetet e Bashkuara.
Autori i vrasjes së Dalmasso nuk u gjet kurrë dhe vëmendja e medias rreth çështjes nuk është zbehur kurrë në pothuajse 20 vjet. Gjatë kësaj periudhe, u ndoqën disa pista, u ndryshuan tre prokurorë dhe po aq të dyshuar u liruan nga akuzat. I pari që u akuzua për vdekjen e Norës ishte një 27-vjeçar që kishte punuar në shtëpi për javë të tëra, pastaj djali i saj Facundo dhe burri i saj, të konsideruar nga opinioni publik si shumë të ftohtë dhe të distancuar. Drejtësia do të përpiqej ta dënonte atë, por ai do të lirohej nga akuzat në vitin 2022 për shkak të provave të pamjaftueshme. Vetëm në dhjetor 2024 doli një emër tjetër, ndoshta ai i fajtorit të vërtetë. Por rreziku është që çështja të skadojë para se të arrijë në një dënim.
Nora Dalmasso dhe Marcelo Macarrón ishin një nga çiftet më të famshme në Río Cuarto (një qytet argjentinas në provincën e Kordobës), më një shtëpi të madhe në lagjen më të pasur. Ajo konsiderohej si një nga gratë më të bukura në vend, ndërsa ai ishte i famshëm për të kaluarën e tij si lojtar regbi dhe më pas si një mjek i njohur. Të gjithë këta elementë e bënë çështjen interesante në sytë e medias.
Kur u gjet trupi, hetuesit deklaruan se vrasja duhet të kishte ndodhur në një shpërthim zemërimi pas një marrëdhënieje seksuale konsensuale, nga një person i njohur. 7 ditë pas krimit, falë telefonit celular të gjetur në shtëpinë e saj, hetuesit zbuluan se Nora po frekuentonte një burrë tjetër. I dashuri ishte një mik i burrit të saj, i cili megjithatë ishte me të në Uruguai natën e vrasjes. Prandaj, vrasësi duhej të ishte dikush tjetër.
Kjo mjaftoi për të nxitur thashethemet. Për javë të tëra, të ftuarit televizivë e përshkruanin atë si një partnere që frekuentonte festa erotike. Për vite me radhë, u shitën bluza me sloganin “Unë nuk e bëra me Noritën”, ndërsa lajmet u përqendruan në analizimin e jetës së saj intime. Disa hartuan një listë me rreth 10 burra me të cilët gruaja mund të kishte dalë jashtë martesës. Disa madje pretenduan se Macarrón ishte një fasadë për një person të fuqishëm, të cilin ajo e kishte zbuluar dhe donte një divorc.
10 ditë pas krimit, Macarrón mbajti një konferencë për shtyp – me këshillën e avokatit të tij – i lodhur nga prania e vazhdueshme e gazetarëve jashtë shtëpisë së tij, të cilët e akuzuan se ishte shumë i shkëputur vetëm sepse nuk e kishin parë kurrë të qante për vdekjen e gruas së tij. Megjithatë, konferenca vetëm sa e përkeqësoi pozicionin e tij, veçanërisht pas frazës: “Le ta falim Norën nëse bëri diçka të gabuar në periudhën e fundit të jetës së saj. Zoti do ta gjykojë”.
Në shkurt të vitit 2007, 11 javë pas vdekjes, dyshimet u zhvendosën te punëtorët e angazhuar në disa punime rinovimi në shtëpinë e familjes Macarrón. I pari që u akuzua për vrasjen ishte një piktor 27-vjeçar me një precedent penal për dhunë në familje. Opinioni publik u rreshtua në mbrojtje të tij, duke u ndjerë i “tallur” nga arrestimi i atij djali të vogël, deri në atë pikë sa akuzoi policinë për korrupsion.
Argjentina kishte dalë së fundmi nga një krizë e rëndë ekonomike. Kishte mosbesim të madh ndaj pushtetit dhe drejtësisë, dhe qytetarët e panë atë arrestim si një përpjekje për ta hedhur fajin mbi më të varfrit. Në fakt, banorët e Río Cuarto caktuan një takim për të marshuar drejt gjykatës dhe për të kërkuar lirimin e të riut. Ai u lirua pas 24 orësh: të gjitha provat kishin rezultuar të rreme.
Ndërkohë, mbledhja e mostrave të ADN-së të gjetura në vendin e krimit nuk kishte dhënë fryte. Testi i parë kishte qenë negativ, duke i detyruar autoritetet të zhvarrosnin trupin dhe qeverinë e Kordobës të kërkonte ndihmë nga FBI-ja për të gjetur një përputhje me atë që ishte mbledhur në vendin e krimit.
Paralelisht, obsesioni mediatik me çështjen vazhdoi të rritej. Vëmendja tani ishte zhvendosur tek djali i saj, i cili ishte kthyer në Kordoba për të vazhduar studimet. Gazetat përhapën lajmin se Facundo ishte homoseksual. “Babai im mësoi për orientimin tim seksual përmes një reviste. Nuk ia kisha thënë ende familjes sime”, – thotë ai në dokumentar. Nuk ishte lajmi i parë që arriti në familje në këtë mënyrë. Djali ishte në një taksi kur dëgjoi në radio se policia po e hetonte atë si një të dyshuar të ri.
Sipas prokurorit, atë natë Facundo kishte udhëtuar nga universiteti në shtëpinë e tij, kishte drejtuar për dy orë në shi, kishte hyrë me çelësat e tij dhe kishte debatuar me nënën e tij “sepse ai ishte homoseksual”. Pastaj e kishte mbytur atë, ndoshta sepse ajo nuk e pranonte faktin se ai ishte homoseksual. Vetëm pas 5 vitesh, FBI zbuloi se asnjë mostër nuk përputhej me ADN-në e djalit. Facundo u lirua kështu nga akuzat dhe prokurori u pezullua.
Në mars të vitit 2016, 10 vjet pas vrasjes, FBI gjeti një përputhje me Marcelo Macarrón, gjurmët e të cilit ishin kudo në vendin e krimit dhe në trupin e viktimës. Prokurori më pas e akuzoi atë si vrasës. Megjithatë, për të qenë vërtet vrasës, ai do të duhej të udhëtonte 890 km vajtje-ardhje natën me një aeroplan privat. Një hipotezë krejtësisht e pamundur, e cila gjithashtu e shtyu prokurorin e ri të jepte dorëheqjen.
Për më tepër, raporti i FBI-së specifikoi se nuk ishte e qartë nëse ADN-ja ishte depozituar para apo pas krimit, duke shtuar se Marcelo kishte deklaruar se kishte pasur marrëdhënie seksuale me gruan e tij para udhëtimit të tij. Shkurt, ADN-ja ishte aty, por kjo nuk e bënte automatikisht atë vrasës.
Me mbërritjen e prokurorit të ri, të tretit, del një hipotezë e re: Macarrón ishte nxitësi i vrasjes së gruas së tij. Mbi bazën e këtyre akuzave, fillon gjyqi. Dëshmitë e dy mjekëve ligjorë rezultojnë thelbësore, duke deklaruar se vrasja nuk mund të ketë qenë e paramenduar, por është kryer në një shpërthim tërbimi nga një jo-profesionist.
Për këtë arsye, gjatë argumentit përfundimtar, prokurori pretendoi se nuk mund të ndiqte tezën e prokurorit, duke kërkuar lirimin e burrit dhe shpalljen e Norës “viktimë të dhunës gjinore”.
Në dhjetor 2024, 2 vjet pas gjyqit, prokurori i shtetit publikoi një listë prej 200 personash që kishin qenë në vendin e krimit gjatë viteve dhe ADN-ja e të cilëve u krahasua me atë në rripin e përdorur në vrasje. ADN që korrespondon me atë të një prove tjetër: një fije floku e gjetur në ijën e viktimës dhe që nuk është marrë kurrë në konsideratë.
I dyshuari i ri quhet Roberto Barzola, një qytetar i Rio Cuarto, dhe në atë kohë ai ishte përgjegjës për pastrimin e parketit në shtëpinë Macarrón. Ai ishte pyetur gjatë gjyqit të bashkëshortit të Norës, kur deklaroi se kishte shkuar në shtëpinë e viktimës atë ditë për të përfunduar punën, por ishte larguar para se të fillonte shiu.
Akuza e ngritur kundër tij është sulm seksual dhe vrasje. Megjithatë, rreziku është që, për shkak të kohës që ka kaluar, çështja mund të parashkruhet para fillimit të një gjyqi të mundshëm. Prandaj, edhe nëse vrasësi identifikohet, ai mund të mos e vuajë dënimin e tij dhe vrasja e Nora Dalmasso mund mbetet përgjithmonë pa autor. ©Përgatiti LAPSI.al
Bëri seks pastaj e mbytën/ Misteri i 20-vjeçar i vrasjes së Nora Dalmasso appeared first on Lapsi.al.
