Nëse do ta konsumonim këtë debat për të ardhmen e medias njëzet, dhjetë, madje edhe pesë vjet më parë, përgjigja do të ishte shumë më ndryshe. Të dhënat e Amerikës vijnë për të na treguar, për fat të keq, se ndërsa numri i mediave shtohet, përmbajtja mbetet sipërfaqësore dhe kjo reflektohet në mënyrat më elementare: pushimet nga puna dhe falimentimet.
Canes nuk pretendonte se shtypi do të mbetej përgjithmonë një letër e shtypur mirë në duart tona çdo mëngjes para punës si një film amerikan i vitit 2000. Do të ishte absurde. Megjithatë, shpresat për një gazetari më të mirë, kur interneti hyri në lojën e informacionit u shuan në mënyrë “brutale”, si një goditje e fortë ndaj mënyrës tradicionale të të bërit gazetari dhe përcjellurit informacion tek masa.
Ajo që dukej të ishte terreni i ri i mbarështimit për fjalime informative, por edhe shumë të tjera, doli të ishte një fushë reklamimi. Procedura e ndjekur ishte e thjeshtë. Çdo gazetë po përpiqej të bënte garën për t’u shfaqur në faqen e parë të Google. Rrogat e gazetarëve ishin të lidhura me shikimet. Por ajo që ata nuk prisnin ishte që prezantimi i internetit që u dha atyre hapësirën për t’u rritur, do t’i rrëzonte përsëri. Sa më e avancuar e para, aq më e ulët bëhej vlera e klikimeve.
Siç lexojmë në New Yorker, në vitin 2008 gazetarët në Shtetet e Bashkuara paguheshin gjysmën e shumës që ishin vetëm katër vjet më parë. “Profesionistët e tastierës” i mbështetën shpresat e tyre në hipoteza dhe parashikime të reja. Me dominimin e mediave sociale, gazetat do të rimëkëmben. Si? E para do të lidhet me argëtimin dhe e dyta me informacionin. Lexuesit do t’i kërkojnë përsëri, besuan ata. Por ata kishin gabuar. Dezinformimi u rrit dhe shtypi e pagoi çmimin edhe një herë. Në rrjetet sociale kushdo që kishte tastierë dhe mendim bëhej gazetar. Vullneti i gjithëfuqishëm i njerëzve për të lexuar online opinionin e tyre të paramenduar, pavarësisht njohurive dhe fakteve, u bë një goditje e madhe për gazetarinë serioze, por kjo e fundit vazhdoi luftën. Dhe le të pakësohen njerëzit e interesuar për pluralizëm.
Kushdo që dëshiron të marrë një shembull mbijetese zakonisht shikon rrjedhën e Times. Pas prezantimit të payëall-it në vitin 2011, një zhanër i abonimit me pagesë ka mundur të përballojë goditjet e vazhdueshme financiare . Dhe pasuan shumë gazeta. Megjithatë, jo të gjithë kanë fuqinë e mediave kryesore. Nga viti 2005 deri në vitin 2024, më shumë se 3,000 gazeta u mbyllën dhe më shumë se 40,000 punonjës dhe gazetarë u pushuan nga puna. Koncepti i gazetës lokale është në prag të zhdukjes dhe deri në fund të vitit rreth një e treta e të gjitha gazetave amerikane parashikohet të jenë mbyllur . Ndërkohë, Times ka vazhduar të evoluojë, duke u zgjeruar për të arritur një audiencë më të madhe, dhe disa e quajnë atë një markë të stilit të jetesës në internet. Dhe shumë vijnë dhe pyesin me të drejtë: “A është kjo kostoja e jetesës? A duhet që shtypi serioz të bëhet një kategori e vogël në sajë të një faqejë interneti?’./vizionplus.tv/
