New York Times
Para se të shkelmonte një top në Grupin B, kroati Luka Modric kishte paralajmëruar se ky ishte grupi më i vështirë i turneut. Ai mund të mos jetë fokusuar thjesht në përballjet e ekipit të tij me Italinë dhe Spanjën, por, kur shumë të tjerë folën para turneut për “Grupin e vdekjes”, ndoshta nuk kishin në mendje Shqipërinë.
Pak do të kishin pritur që ata të ishin elementi më luftarak i grupit, megjithatë Shqipëria – e renditur e 66-ta në botë – është bërë variabli argëtues në kuartet. Me një ndeshje për të luajtur, ata kanë ende një shans për përparim.
E drejtuar nga ish-mbrojtësi i krahut të Arsenalit, Barcelonës dhe Brazilit, Sylvinho, Shqipëria është një skuadër kundërsulmuese fizike që kërkon të mbulojë çdo hendek të perceptuar të talenteve mes tyre dhe kundërshtarëve, përmes vrapimit të vështirë. Kësaj skuadre iu deshën 23 sekonda për të shënuar në Euro 2024 pasi Nedim Bajrami vendosi një rekord të ri për golin më të shpejtë në historinë e Kampionatit Evropian kur hapi rezultatin kundër Italisë. Ndërsa Shqipëria e humbi përfundimisht atë ndeshje 2-1, goli i tyre i hershëm shërbeu si një paralajmërim; nënvlerësojeni këtë ekip dhe jeni në rrezik.
Ishte një paralajmërim që Kroacia u përpoq ta dëgjonte. Takimi i së mërkurës mes dy ekipeve ishte një rrëmujë e papritur dhe argëtuese. Përsëri e pa Shqipërinë të ecë përpara herët. Qazim Laci tundi rrjetën me kokë pas një krosimi të shkëlqyer nga Jasir Asani në minutën e 11-të. Në pjesën e parë, Kroacia kishte regjistruar 69 për qind të posedimit të topit, por Shqipëria kishte shanset më të mira të lojës.
Kristjan Asllani humbi një shans të artë pas një sulmi të shpejtë të shkaktuar nga humbja e topit nga Modric. Edhe sulmuesi shqiptar Rey Manaj dukej i dëshpëruar pasi nuk arriti të realizonte me një goditje me kokë. Kjo ka qenë një temë e zakonshme për skuadrën e Sylvinhos, të cilit i ka munguar rrjedhshmëria sulmuese në pika të caktuara gjatë periudhës së tij 18-mujore në krye të Kombëtares.
Lëndimet e Manajt dhe Armando Brojës gjatë ndeshjeve kualifikuese nënkuptuan se asnjë sulmues nuk kishte krijuar atë lloj kimie të lojës që i nevojitet skuadrës për të qenë një skuadër e fuqishme kundër-sulmuese. Vendimi i menaxherit për të lënë jashtë skuadrës prej 26 lojtarësh për turneun, Myrto Uzunin, Keidi Baren dhe Sokol Cikalleshin gjithashtu bëri bujë. Cikalleshi – një sulmues i klubit turk Konyaspor – nuk ishte golashënuesi më pjellor, por loja e tij e qëndrueshme i dha Shqipërisë një terren të vlefshëm në ndeshjet kualifikuese.
Megjithatë, ky ekip gjen gjithmonë një mënyrë për të krijuar rrugën e tij përmes turneut, duke u nxirë jetën edhe ekipeve më të njoura të botës;. Mario Mandzukic – tani një ndihmës trajner me Kroacinë – mund të shihej duke kërcyer papushim nga pankina për t’u kërkuar lojtarëve të tij të përputhen me intensitetin e Shqipërisë në pjesën e parë.
U deshën një grusht ndryshimesh në pjesën e dytë që Kroacia të ndryshonte momentin e lojës në favor të saj. Marcelo Brozovic dhe Lovro Majer u zëvendësuan nga Mario Pasalic dhe Luka Sucic në pjesën e parë. Njëzet minuta më vonë, sulmuesi Ante Budimir u fut në lojë për t’i dhënë ekipit të tij një referencë më të mirë për krosimet.
Kroacia u rrit në besim. Mbrojtësit e tyre të krahut u futën gjithnjë e më tej në fushë, ndërsa modelet e formimit të Modric dhe Mateo Kovacic u bënë më të rrezikshme. Budimir e vuri Andrej Kramaric në pozicionin e përshtatshëm për barazimin e tyre në minutën e 74-të. Dy minuta më vonë, dyshja u bashkuan për një tjetër gol. Një krosim i dedikuar për Luka Suçiqin, i goditur me pinboll në zonën e rreptësisë para se të kthehej nga mesfushori mbrojtës i Shqipërisë, Klaus Gjasula.
Shqipëria mund të ishte shembur, por ata gjetën sërish fuqinë për një erë të dytë. Tek Asllani kanë një mesfushor të kompozuar kur është në zotërim të topit dhe mjaft luftarak në fazën e jo zotërimit. 22-vjeçari po shfaqet shpejt si pasardhësi përfundimtar i Brozovic për rolin e mesfushës mbrojtëse në Inter Milan dhe ishte zemra e skuadrës së tij kombëtare.
“Duhet të luftojmë për çdo pikë”, ishte vlerësimi i Sylvinhos pas ndeshjes. “Për vendin tonë dhe për federatën tonë”.
Braziliani shpesh përmend djersën dhe respektin në konferencat për shtyp. Puna e palodhur është minimumi dhe përbërësi më i rëndësishëm për këtë skuadër shqiptare. Ata mund të jenë të turpshëm para portës (Mirlind Daku u ndëshkua vonë në kohën e fundit kur një tentativë me breshëri humbi topin dhe goditi Josko Gvardiol në anën e kokës), por ajo që është më e rëndësishmja për trajnerin dhe mijëra tifozë shqiptarë që udhëtuan për në Hamburg të mërkurën, është aftësia e tyre për të mos u dorëzuar asnjëherë. Kjo punë e vështirë përfundimisht u shpagua thellë në kohën shtesë, kur Mitaj lëshoi një kros të mrekullueshëm tokazi për Gjasulën.
Koha ishte 94 minuta e 23 sekonda kur Shqipëria mori golin e barazimit (goli i fundit i shënuar në një Euro jashtë kohës shtesë). Ishte një gol barazimi që ndihej si një fitore e minutës së fundit. Zhurma në Volksparkstadion ishte shurdhuese. Gjasula – vetëm lojtari i dytë që shënoi autogol dhe gol në të njëjtën ndeshje në Euro – i kishte dhënë skuadrës së tij një shans të vogël për të kaluar në raundin e 16-të.
“Kjo është Shqipëria; është pak e çmendur”, tha Asllani pas barazimit 2-2.
“Ne filluam me këmbën e djathtë, dhe më pas mund të them se humba një shans të madh, por mendova se Modric do të merrte topin para meje. Mendoj se pësuam dy gola të shmangshëm. Ne do t’i shqyrtojmë ato, me siguri. Loja ishte e çmendur në 15 minutat e fundit”.
Luftëtarët e Sylvinhos do të duhet të jenë në maksimumin e tyre për të marrë një rezultat kundër Spanjës në ndeshjen e tyre të fundit në grup, por ata janë një ekip që nuk ka pasur kurrë frikë nga puna e vështirë. Shqipëria nuk tërhiqet dhe kjo e bën atë një kundërshtar të vështirë në këtë turne./New York Times
