Historia e mahnitshme e Marina Chapman, një gruaje që pretendon se ajo u rrit nga majmunët pasi u rrëmbye dhe u braktis në xhunglën kolumbiane në moshën katër vjeçare. Reale apo imagjinare, historia e saj mbetet enigmatike dhe ngjall kureshtjen e kujtdo.
Udhëtimi i saj i jashtëzakonshëm, i detajuar në librin e saj të vitit 2013 , “The Girl With No Name”, na çon në një jetë të pabesueshme, nga një përvojë e dhimbshme fëmijërie në një jetë ‘elastike’ dhe mbijetese.
Jeta e saj mori një kthesë të paimagjinueshme kur, në moshën 4-vjeçare, ajo u rrëmbye nga fshati i saj në një zonë rurale të Kolumbisë. Në një kohë kur bandat e trafikut të fëmijëve ishin të shfrenuar në vend, Marina kujton momentin e rrëmbimit të saj. Një dorë ia mbuloi gojën me një shami të bardhë dhe më pas dy persona e rrëmbyen.
Drama e saj mori një kthesë të papritur kur ajo u braktis në xhungël. Pa kontakt njerëzor në një moshë kaq të vogël, shanset e saj për të mbijetuar ishin të pakta. Megjithatë, ajo që pasoi është një histori që sfidon të kuptuarit tonë për përshtatshmërinë njerëzore dhe kufijtë midis specieve.
Sipas Marina Chapman, ajo u ndihmua në mbijetesën e saj nga një grup majmunësh, nga të cilët ajo pretendon se është rritur. Me kalimin e kohës, ajo thotë se u afrua më shumë me këta primatë, duke mësuar prej tyre dhe përfundimisht duke u pranuar si pjesë e grupit të tyre. Rrëfimi i përshtatjes së saj me jetën me majmunët është befasues. Ajo mësoi të njohë tinguj dhe sinjale të ndryshme, duke kuptuar se cilët sinjalizojnë rrezik dhe cilët paralajmërojnë ushqim.
Marina Chapman e përshkruan procesin e saj të të mësuarit në xhungël si gradual dhe intuitiv. Ajo i shikoi majmunët dhe imitoi veprimet e tyre, duke mësuar se cilit tingull duhet t’i kushtohet vëmendje dhe cili duhet të injorohet. Ky stil jetese ishte norma e saj për vite me radhë, duke i dhënë formë fëmijërisë së saj të hershme në mënyrën më jokonvencionale.
Pesë vjet pas rrëmbimit të saj, jeta e saj mori një tjetër kthesë dramatike. Ajo u gjet nga gjuetarët, por kthimi i saj në shoqërinë njerëzore nuk ishte një udhëtim i thjeshtë drejt sigurisë. Ajo pretendon se u dërgua në një bordello në Kukuta, duke shënuar një tjetër sfidë mbijetese.
Tani 73-vjeçare, historia e jetës së Marina Chapman, sado e pabesueshme që tingëllon, flet për përshtatshmërinë njerëzore. Përvojat e saj, siç tregohen në librin e publikuar, ofrojnë një perspektivë unike mbi mbijetesën, përshtatshmërinë dhe lidhjet e thella midis njerëzve dhe kafshëve./vizionplus.tv/
