Fitër Bajrami, i cili shënon fundin e Ramazanit, është normalisht një kohë e gëzueshme në Gaza, pasi familjet shkëmbejnë dhurata dhe blejnë rroba të reja për fëmijët. Por kjo ditë e shënuar nuk ishte shkak për festë këtë vit. Sulmet kanë rënë mjaftueshëm për disa mijëra palestinezë për t’u kthyer në Khan Younis, qyteti jugor që ka qenë pika qendrore e luftimeve që nga janari, dhe për të pastruar mbetjet e shtëpive të tyre të rrënuara. Megjithatë, lufta nuk ka përfunduar dhe përpjekjet për të negociuar një armëpushim të përkohshëm janë të bllokuara.
Më 7 prill, Izraeli tërhoqi trupat e tij tokësore nga Khan Younis, duke lënë vetëm një brigadë të dislokuar në Gaza. Ata që mbeten janë vendosur përgjatë një korridori që kalon në mes të enklavës 41 km. Trupat izraelite synojnë të parandalojnë palestinezët që të largohen nga jugu, tani shtëpia e pothuajse 90% e 2.2 milionë banorëve të Gazës, dhe të kthehen në veri, i cili u shpopullua në javët e para të luftës, shkruan The Economist.
Netanyahu ka premtuar se do të pushtojë Rafahun prej muajsh. Më 8 shkurt ai tha se trupat izraelite do të shkonin së shpejti në Rafah. Më 17 mars ai i tha kabinetit se kishte miratuar “plane operacionale” për ofensivën. Pas muajsh kërcënimesh, është e dyshimtë që as izraelitët apo udhëheqësit e Hamasit ta besojnë atë. Në realitet, ofensiva mbetet larg. Një lëvizje në Rafah kërkon thirrjen e më shumë rezervistëve dhe përgatitjen e një plani për të evakuuar 1.5 milion civilë palestinezë që jetojnë në qytet. Izraeli nuk ka bërë asnjërën. Yoav Gallant, ministri i mbrojtjes, thuhet se ka kundërshtuar Netanyahun dhe u ka thënë zyrtarëve amerikanë se nuk ka një datë të caktuar për ofensivën.
Kjo e lë synimin për një sulm të mëtejshëm të bllokuar. Disa zyrtarë izraelitë argumentojnë se ky ishte plani gjatë gjithë kohës. Në tetor, përpara se të fillonte ofensiva tokësore, gjeneralët parashikuan se ajo do të zhvillohej në faza. Do të kishte një fazë luftimesh të ashpra, me një prani të madhe izraelite brenda Rripit, dhe më pas një periudhë më të gjatë sulmesh të kryera nga trupat në periferinë e Gazës. Pas katër muajsh luftime në Khan Younis, trupat nuk kanë më objektiva të mëdha për të ndjekur; sipas zyrtarëve izraelitë është e arsyeshme që ata të lihen të pushojnë dhe të fokusohen në mbrojtjen kundër kërcënimeve të tjera nga milicitë e mbështetura nga Irani në të gjithë rajonin.
Netanyahun duket se nuk e shqetëson ngërçi: sa më gjatë të zgjasë lufta, aq më gjatë mendon se mund të shmangë zgjedhjet e parakohshme. Por një ngërç do të thotë se më shumë pengje ndoshta do të vdesin në robëri dhe i jep Hamasit më shumë kohë për t’u rigrupuar.
Tërheqja përkoi me një rritje të madhe të dërgesave të ndihmave humanitare në Gaza. Ushtria izraelite tha se 322 kamionë hynë në territor më 7 prill, atëherë një rekord i lartë gjatë kësaj lufte; edhe më shumë u arrit në ditët në vijim. Një grup prej nëntë vendesh morën pjesë në një dërgesë të përbashkët ushqimesh, veshjesh dhe lodrash përpara festës së Fitër Bajramit, operacioni më i madh i tillë deri më sot. Megjithatë, shumë banorë të Gazës thonë se nuk kanë parë shumë ndryshim në mundësinë për ushqim. Kjo është pjesërisht për shkak se OKB-ja dhe agjencitë e tjera të ndihmës nuk kanë qenë në gjendje të shkarkojnë dhe shpërndajnë të gjitha mallrat që kaluan kufirin.
Fluksi i ndihmave ka të bëjë më pak me tërheqjen izraelite sesa me zemërimin amerikan për një sulm me dron izraelit më 1 prill që vrau shtatë punonjës të ndihmës. Më 9 prill Univision, një gjigant lajmesh spanjoll në Amerikë, transmetoi një intervistë me Joe Biden në të cilën ai e quajti qasjen e Netanyahut ndaj Gazës “një gabim”. Megjithatë, ndërsa faza më intensive e luftimeve duket se ka mbaruar dhe ndihma po rritet, Amerika, Izraeli dhe Hamasi mbeten të bllokuar, pa asnjë të gatshëm të ndryshojë kursin. /vizionplus.tv
